In het bosrijke en golvende hinterland van de Middellandse kust, op zo’n 30 km ten noordwesten van Montpellier vinden we Domaine de Montcalmès. Het ontleent zijn naam aan een gehucht dat vanop een plateau op de vallei van de Hérault uitkijkt. De roots van een deel van de familie die het domein nu runt liggen daar, maar het gehucht is ondertussen volledig vervallen. Dit kan echter zeker niet gezegd worden van het domein dat in de laatste jaren is uitgegroeid tot één van de sterren van de appellatie.

Oorspronkelijk bezat het familiebedrijf 30 hectare wijngaarden die als een coöperatieve vennootschap fungeerde. In 1998 hebben Frédéric Pourtalié en zijn vader Jean-Marie beslist om de stap te zetten richting een particuliere onderneming. Hun eerste oogst onder dat nieuwe gesternte nam plaats in 1999 en leverde een productie van 5,000 flessen op. Tegenwoordig wordt het wijnhuis gerund door Frédéric en zijn zus Muriel. Ze bezitten nu 22 hectare wijngaarden die verspreid liggen over hun uitvalsbasis Puéchabon, en Aniane, Saint Jean de Fos en Saint Saturnin de Lucian. Hun productie is ondertussen vertienvoudigd en bedraagt nu jaarlijks zo’n 50,000 flessen. Wat natuurlijk nog steeds vrij beperkt is, er is dus absoluut geen risico dat de wijnen aan kwaliteit moeten inboeten door massaproductie.

Hun wijngaarden liggen in de Côteaux du Languedoc. Door de iets hogere ligging profiteren de trossen van wat frissere nachten. Deze wijnregio was nogal ruim bemeten en liet geen eigen identiteit toe aan de betere terroirs. Daar kwam in 2005, met de creatie van de sub-appellatie Terrasses du Larzac, verandering in. Deze wijngaarden liggen vaak op oude terrassen van de Hérault rivier in het noorden van het gelijknamige departement. De regels om wijnen onder deze appellatie op de markt te brengen zijn uitermate streng. Zo mogen de trossen van piepjonge stokken niet worden gebruikt en is het maximale rendement begrenst op 45 hl per hectare. De AOC streeft naar de herkenning van het terroir ipv het druivenras en zo zijn monocépages niet toegelaten.

In de wijngaarden wordt er veel manuele arbeid verricht met oa een groene pluk in het voorjaar. De stokken worden ook stevig gesnoeid en dit leidt tot zeer lage rendementen van slechts 20 à 25 hl per hectare, die dus nog een gans stuk onder de toegelaten marges liggen. In 2012 zijn ze gestart met de reconversie naar biologische wijnbouw en sinds 2015 hebben ze hiervan hun certificaat. Voor de rode wijn ondergaan de Grenache Noir, Syrah en Mourvèdre een aparte vinificatie. De witte wijn profiteert van een koele nachtelijke bries die uit de Cévennes blaast. De belangrijkste wijngaarden bevinden zich in Puéchabon en in Aniane. In Puéchabon vinden we 30 jaar oude Syrah en Grenache Noir stokken die op een bodem uit witte kalksteen met lacustrine sedimenten groeien. De percelen zijn hier noordwaarts georiënteerd. In Aniane bestaat de bodem uit ronde keien die je vaak in Châteauneuf-du-Pape tegenkomt, hier gedijen de Mourvèdre ranken.

In de wijnkelder in Puéchabon wordt maximaal gebruik gemaakt van de zwaartekracht om de druiven niet te bruuskeren door het gebruik van pompen. De druiven worden bij aankomst eerst ontrist en daarna gekneusd. De maceratie duurt ongeveer een maand. De rijping, die 24 maanden in beslag neemt, gebeurt op reeds gebruikte eiken vaten, een deel van die vaten komt van Romanée Conti, een icoon in Bourgogne. Twee maanden voor de botteling wordt het sap van de drie rode druivenrassen geassembleerd. De wijn gaat tussen het laatste kwartier en de nieuwe maan ongefilterd op fles. Domaine de Montcalmès laat zich dus ook leiden door de biodynamische wind.

De wijnen van Domaine de Montcalmès zijn een waar eerbetoon aan de jonge appellatie Terrasses du Larzac en toont aan dat je in de Languedoc toch wijnen kunt maken die bulken van de fraîcheur.